به گزارش خبرگزاری فارس، یک منبع آگاه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی مشرق با اعلام این خبر افزود: ظهر دیروز آقایان زاکانی و فدائی با آیت الله مصباح یزدی دیدار کرده و گزارشی را از روند کاری کمیته 8+7 برای ایشان بیان کردند.

این منبع آگاه در ادامه تصریح کرد: در این دیدار دو عضو کمیته 8 +7 از آیت الله مصباح خواستند اعضای جبهه پایداری را توصیه به وحدت و پیوستن به کمیته 8+7 نمایند.

به گفته این منبع آگاه، آیت الله مصباح در پاسخ به این درخواست اعلام کردند"بنا به ضرورتی که احساس می کردم از جبهه پایداری حمایت کردم چون اعضای این جبهه افراد خوبی هستند و می خواهند که کارها درست شود ولی این به آن معنا نیست که بنده لیدر و رهبر این جبهه هستم و لزوما اینطور نیست که هر حرفی که بنده بزنم اعضای این جبهه قبول کنند، اما از این جبهه حمایت می کنم و به آنها مشورت می دهم."

این منبع آگاه ادامه داد: آیت الله مصباح همچنین بیان کرد "من حمایت خود را از این جبهه کرده ام، ولی شما با همدیگر رفیق بوده و در مجلس باهم بوده اید، پس بروید این مساله را حل و فصل کنید."

دو نکته مهم در انتخابات مشارکت گسترده مردم و وفاداری به قانون است/نماینده‌ای انتخاب شود که غیر مرتبط به کانون‌های ثروت و قدرت باشد 

رهبری - مقام معظم رهبری در جمع پُرشور هزاران نفر از مردم کرمانشاه، در سخنان مهمی به تبیین نقش، جایگاه و حضور و عزم مردم در نظام جمهوری اسلامی پرداختند.

به گزارش خبرآنلاین به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای گسترش و موفقیت تحولات و جنبش های گوناگون اجتماعی را، همواره وابسته به ارتباط و نزدیکی آن جنبش با مردم دانستند و افزودند: در تاریخ معاصر ایران، دو تجربه مشروطیت و ملی شدن صنعت نفت وجود دارد که نقش بی بدیل "مردم" عامل مؤثر در موفقیت ابتدایی این دو تجربه تاریخی بودند اما چون این دو حرکت، از مردم فاصله گرفتند، نهایت و سرانجام آنها، استبداد رضاخانی و کودتای 28 مرداد شد.

ایشان خاطر نشان کردند: هیچ حادثه ای در تاریخ ایران همانند انقلاب اسلامی وجود ندارد که "مردم" در پیروزی و ادامه آن نقش مستقیم و اساسی داشته باشند.

رهبر انقلاب اسلامی مهمترین ویژگی انقلاب اسلامی را، تمام نشدن نقش مردم با پیروزی آن، ارزیابی کردند و افزودند: استمرار نقش و حضور مردم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، از حکمت، تدبیر و ژرف نگری امام بزرگوار (ره) بود که ملت ایران را بدرستی شناخته و باور کرده بود و به تواناییها و عزم راسخ ملت ایران، ایمان داشت.

حضرت آیت الله خامنه ای با مروری گذرا به تدابیر امام خمینی(ره) در فاصله کوتاهی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از جمله رأی گیری از مردم برای تعیین نوع نظام، برای تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی، تأیید قانون اساسی و انتخاب اولین رئیس جمهور، تأکید کردند: در طول 32 سال گذشته همواره و بدون وقفه همه مسئولان نظام اسلامی اعم از رهبری، خبرگان رهبری، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و نمایندگان شوراهای اسلامی با رأی و نظر مردم برگزیده شده اند.

ایشان افزودند: در 32 سال گذشته، سلائق و ذائقه های مختلف سیاسی نیز بر سر کار آمدند که حتی برخی از آنها با اصول نظام زاویه داشتند، اما ظرفیت عظیم مردمی نظام اسلامی، بدون ناشکیبائی، از همه این مسائل عبور کرد که اصلی ترین علت آن، همان حضور و ایمان مردم و پایبندی مردم به نظام اسلامی است.

رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به آرمانهای بلند نظام جمهوری اسلامی و مخالفت آن با نظام استکبار و بی عدالتی بین المللی و چالشهای دشمنان برای این نظام، خاطرنشان کردند، اگر چنین نظامی بخواهد بماند و به مسیر حرکت خود ادامه دهد، نیازمند نیرو و ظرفیت عظیم مردمی است که با تدبیر امام خمینی(ره) از متن اسلام گرفته شد.

حضرت آیت الله خامنه ای تأکید کردند بر اساس این تدبیر و به پشتوانه ایمان، عزم و حضور مردم ، نظام جمهوری اسلامی ایران بر همه چالشهای سخت و نرم فائق آمده است و به لطف خداوند، در آینده نیز بر هر چالشی پیروز خواهد شد.

 به گزارش خبرآنلاین، رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای صبح امروز در مراسم افتتاحیه  پنجمین کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین با اشاره به موج بیداری اسلامی، افزودند: پدید آمدن موچ پر قدرت بیداری اسلامی در منطقه نصرت الهی است و امروز رژِیم صهونیستی از همیشه منفورتر و ضعیف تر و منزوی تر و حامی اصلی اش آمریکا از همیشه گرفتارتر و سردرگم تر است.

 ایشان با اشاره به طرح منطقی جمهوری اسلامی برای موضوع فلسطین، تاکید کردند: هر طرحی که بخواهد فلسطین را تقسیم کند، یکسره مردود است و طرح پذیرش دولت فلسطین به عضویت سازمان ملل  نیز چیزی جز تن دادن به خواسته صهیونیستها یعنی پذیرش دولت صهویستی در سرزمین فلسطین نیست.

 رهبر معظم انقلاب با اشاره به اظهارات رئیس جمهور آمریکا مبنی بر اینکه اسرائیل خط قرمز اوست، خاطر نشان کردند: بدانید که خط قرمز اوباما به دست ملتهای بپاخواسته منطقه شکسته خواهد شد.

 مقام معظم رهبری همچنین به موضع گیری های کشورهای غربی اشاره وافزودند: غرب امروز بر سر دو راهی است . یاباید از اسرائیل پیروی نکند یا در انتظار ضربه های سخت در آینده نه چندان دور باشد.

ایشان تصریح کردند:روزی  که ملتهای اروپا و آمریکا دریاند مشکلات آنها سلطه صهیونیستهاست، چنان جهنمی بوجود خواهند آورد که راه خلاصی از آن متصور نیست.

 اخبار تکمیلی متعاقبل ارسال خواهد شد.

خبرگزاری فارس: رهبر در خلال صحبت‌هایشان برای جانبازها شعر قشنگی هم میخوانند که من کم حافظه‌ هم حتی یادم می ماند و یادداشتش می کنم

_ قرعه به نام من درمی‌آید و قرار می‌شود حاشیه‌های دیدار رهبر با جانباز‌ها را پوشش بدهم. و این برای من یعنی برآورده شدن آرزویی 29 ساله و دیدن آقا از نزدیک و شنیدن صدایش و بدون دردسر رفتن و نشستن آن جلو جلوهای حسینیه امام خمینی. خودم را تصور می‌کنم که دارم شانه به شانه آقا راه می‌روم. در واقع شاید هیچکس نفهمد برای امثال مایی که چندین سال فقط توانسته‌ایم روی وبلاگ‌هایمان قربان، صدقه آقا برویم؛ مهیا شدن شرایطی برای دیدن ایشان از نزدیک، آنهم در یک دیدار صمیمانه چه معنایی دارد...؟! و این حرف‌ها و فکر‌ها همینطور توی ذهنم چرخ می‌خورد تا اینکه می‌رسم جلوی درب ورودی بیت.

*آن صندلی ساده
خودم را می‌بینم که برای انتقام از آن همه چپ چپ نگاه کردن‌‌ها و تحکم‌هایی که نمی‌گذاشتند برویم جلو بنشینیم؛ با یک کارت آویزان شده به گردنم و در حالی که لبخندی ملیح روی صورتم نقش بسته به صورت اسلوموشن از جلوی محافظ‌ها عبور می‌کنم و آنها هم خشمگین مرا نگاه می‌کنند اما نمی‌توانند جلویم را بگیرند.
خدای من، حسینیه خلوت است و صندلی ساده آقا هم از دور دیده می‌شود. نزدیکتر که می‌شویم به یکی از بچه‌های روابط عمومی بیت به شوخی می‌گویم: "جای ما همینجاست دیگر...؟!" و کنار صندلی آقا را نشان می‌دهم. و او هم می‌خندد و می‌گوید خیر، جای شما آنجاست و سمت صندلی‌های به ردیف چیده شده در کنار دیوار را نشانم می‌دهد.
ساعت حوالی 8:45 صبح چهارشنبه است و تک و توک جانبازهایی که با ویلچر و تخت وارد حسینیه شده‌اند، دارند دور یک حلقه نسبتا بزرگ و به صورتی منظم جای می‌گیرند. بعضی‌هایشان از گردن قطع نخاع هستند و بعضی روی ویلچر نشسته‌اند. 

*بدون هیچ توقعی!
دو سه تا گروه از آدم‌های سالم! دارند با واکمن و دوربین فیلمبرداری با جانبازها‌ حرف می‌زنند. یکی از جانبازها که روی تخت خوابیده در پاسخ به سوال یکی از آن آقاهای سالم که از او می‌پرسد الان چه توقعی دارد، می‌گوید "هیچ"... و شرح می‌دهد که چطور توی جبهه، نخاعش از گردن قطع شده است.
یکی دیگر از جانبازها هم می‌گوید تا سال 79 دستهایم حس داشت اما حالا ترکش‌های توی بدنم حالت توموری پیدا کرده‌اند و بدنم دیگر حس ندارد.
من دیگر آن آدم سرخوش نیم ساعت پیش نیستم. نگاه کردن به هرکدام از جانباز‌ها و جذابیت‌های آدم‌هایی که سالهاست فقط روی تخت خوابیده‌اند آنقدر برایم با محتوا و جالب هست که دیگر نخواهم به انتقام گرفتن از محافظ‌ها و شیطنت کردن در حسینیه امام خمینی که حالا خلوت است فکر کنم.
دختربچه یکی از جانبازهای ویلچری، مدام دارد از سر و کول پدر بالا می‌رود و بازی می‌کند. عکاس‌ها هم اینطرف و آنطرف دارند عکس می‌گیرند و صدای چیک چیک دوربینهایشان گاهی نمی‌گذارد صدای آرام جانبازها را بشنوم.
سردار شیرازی و آقاعزیز هم مدتی بعد توی محوطه حسینیه به چشم می‌خورند. و لحظاتی بعد رئیس دفتر نظامی مقام معظم رهبری و فرمانده کل سپاه پاسداران می‌روند برای احوالپرسی با جانبازها.
دلاوری صرفاً جهت اطلاع! هم به چشمم می‌آید. بچه‌های بیت با هم پچ پچ می‌کنند که دلاوری دارد چکار می‌کند و یکیشان با خنده می‌گوید: می‌خواهد از جانبازها درباره اختلاس مصاحبه بگیرد. و همه می‌زنند زیر خنده.
کنار یکی از جانبازها نشسته‌ام که یک نفر می‌آید به سمت من و می‌گوید: "نمی‌خواستید ارتفاع همه تخت‌ها (منظورش تخت‌های حامل جانبازهای قطع نخاع از گردن است) را یکسان کنید. و من تیز، دوزاری‌ام می‌افتد که طرف مرا به دلیل شباهت لباسم، با محافظ‌های بیت اشتباه گرفته و خیلی شقّ و رقّ و با شیطنت جواب می‌دهم:"هماهنگ نشده". آخیش...! چه کیفی می‌دهد آدم توی بیت کاره‌ای باشد برای خودش.

*نامه بدون پاکت
نامه بدون پاکت یکی از جانبازها که آن را خطاب به رهبر نوشته‌اند، روی تختش توی چشم می‌زند. ابتدای نامه نوشته است: "اینجانب جانباز 70 درصد، تقاضا دارم..." و من نمی‌فهمم چرا این شهدای زنده باید نامه‌های خودشان را به جای بنیاد شهید بیاورند و به آقا بدهند؟
توی حسینیه ناگهان فضا عوض می‌شود. محافظ‌ها محترمانه همه را هدایت می‌کنند به سمت جایگاه‌های مشخص شده و سر و صداها می‌خوابد. و لحظاتی بعد رهبر از در سمت راست جایگاهی که همیشه می‌نشینند به همراه چندتن از مقامات وارد می‌شوند. زریبافان بنیاد شهید، سردار نقدی و چندتای دیگر. چه جالب! رهبر احتمالاً از همه پُر سن‌تر هستند اما از همه بلندتر و تنومندتر و جوان‌تر دیده می‌شوند.
و رهبر می‌روند سراغ جانبازها...
خدایا شکرت، حالا من با مردی که تمام دوران زندگی‌ام دوست داشتم از نزدیک ببینمش، در حال راه رفتنیم اما هیبت رهبر مرا با خود برده است و این جانبازها هستند که توجه آقا را بیش از همه به خودشان جلب کرده‌اند.


*آن دست مجروح
آقا به هرکدامشان که می‌رسند اول از روی کارتی که روی سینه تمامشان هست مشخصاتشان را می‌خوانند و بعد به اسم، باهاشان حال و احوال می‌کنند. رهبر دست مجروحش را می‌گذارد روزی شانه یا گردن جانبازها و آنها را می‌بوسد. و جانبازها هم بلااستثنا مثل یک دومینو با بوسیدن و بوییدن آقا می‌زنند زیر گریه.
رهبر بعد از ابراز احساسات هرکدام از جانبازها، اندکی کنارشان تأمل می‌کنند و حرفهایشان را می‌شنوند و حرف‌های جانباز که تمام می‌شود آقا می‌روند کنار تخت یا ویلچر نفر بعدی.
یکی از جانبازها چفیه رهبر را طلب می‌کند و آقا هم قبول می‌کنند اما با رندی خاصی چفیه جانباز را از روی دوشش بر‌می‌دارند و می‌‌اندازند روی شانه خودشان.
جانباز دیگری هم تعدادی عکس را از دوران جنگ آورده و دارد به آقا نشانشان می‌دهد و وقتی آقا از او می‌پرسند: "این عکس‌ها را برای ما آورده‌اید؟" جواب منفی می‌دهد. آقا دو قطعه از عکس‌ها را برمی‌دارند و می‌دهند به دست یکی از بچه‌های بیت و می‌گویند:"اینها را اسکن کنید بعد برگردانید به ایشان".
رهبر به یکی از جانبازها که می‌رسند، می‌گویند:"شما پسر آقای ... هستید؟" و بعد از خوش و بش می‌پرسند:"کجا هستید الآن؟"

*عرق تو را با دست خودم پاک می‌کنم
یکی از جانبازها وقتی آقا می‌خواهد رویش را ببوسد با دست عرق پیشانی آقا را پاک می‌کند. جانباز بعدی ورزشکار است گویا. به آقا می‌گوید سال گذشته بودجه نبود و نتوانستیم عازم مسابقات شویم. و بعد یک چیزی دیگری هم می‌گوید که آقا تأیید می‌کنند.
رئیس بنیاد شهید چنان چسبیده به عبای رهبر که هرکس نداند فکر می‌کند محافظ آقاست. یکی از جانبازان ویلچری که با رهبر حرف می‌زند، ایشان رو می‌کنند به زریبافان و می‌گویند:" بروید توی دل مجموعه. گاهی شما واقعاً می‌خواهید، اما آن پایین به هر دلیلی کار انجام نمی‌شود. گاهی یک ریگ علت است که وقتی آن را برمی‌دارید آب جاری می‌شود."
رهبر و همراهانشان حالا رسیده‌اند به ویلچر همان جانبازی که دختر کوچکش مدام از سر و کولش بالا می‌رفت. مثل اینکه اسم دخترک زینب است. رهبر کلی دخترک را نوازش و با او خوش و بش می‌کنند اما دخترک آنقدر کوچک است که متوجه نیست ناخدای کشتی انقلاب اسلامی و نایب امام عصر(عج) دارد ناز و نوازشش می‌کند. ته دلم به دخترک حسودی می‌کنم.
آقا به یکی از جانبازها وقتی دارند از او دور می‌شوند، می‌گویند:"سلام مرا به ایشان! برسانید." و جانباز هم چشم می‌گوید.

*برای عاقبت بخیری باید سعی کرد
نفر بعدی جمله‌ای عمیق می‌گوید اما از رهبر پاسخی عمیقتر می‌شنود. جانباز می‌گوید:"دعا کنید عاقبت به خیر شویم" و آقا هم جواب می‌دهند:"باید سعی کرد."
و میان این همه گریه‌های جانانه جانبازها و محبت‌های بی‌پیرایه رهبر هم یکی از جانبازها مطایبه‌ای می‌کند که ما میان هیاهوی این طرف ویلچرها اصلاً نمی‌شنویم چه گفت...؟! اما لابد آنقدر بهجت‌آور بوده است که رهبر می‌خندند طوریکه ما هم صدای خنده‌شان را می‌شنویم.
و همه شاد می‌شوند.

آیت​الله مهدوی​کنی:هرگزبرای پول منبرنرفته​ام/120 سال دیگردرخدمتتانم/استغنای دانشگاه امام صادق ازدولت